Het overlijden van de postbode

Het is een wellicht onbegrepen statement; waarom interesse in vreemden en/of derden? Mocht je besluiten verder te lezen, onthoud dat dit géén betrekking heeft om familie en/of (goed/beste) vrienden cq. kennissen. Ook promoot ik geen dood, misdaad of enigerlei moed- of kwaadwilligheid naar mijn omgeving. Leven en laten leven (of in dit geval laten doodgaan). Alhoewel ik wel zou overwegen de postbode te helpen, mocht hij voor mijn deur (in de weg) liggen.

Maar goed: wat maakt het mij uit dat de postbode komt te overlijden? Of de overbuurman? Nog stelliger: wat maakt het jou, als lezer van dit stukje tekst uit, dat ik kom te overlijden? Zou je om mij rouwen, mij blijven herinneren, en mijn naasten steunen in hun verdriet? Ik denk van niet... en ik hoop voor jou dat je het niet doet. Neem er de tijd niet voor, besteed je tijd beter.

Relativeer. Verbindt geen emotie aan zaken waar je geen invloed op kunt uitoefenen. Ontnuchter.

Totaal losstaand van bovenstaande: uitroeptekens, smileys, etc. in een welke tekst dan ook is een bewijs dat de tekst op zich zelf niet goed genoeg is, i.e. zwakjes geformuleerd is. De woorden zouden zelf voldoende moeten zeggen. Wellicht kom ik hier op terug.

Toekomstige spinsels

Een blik in mijn toekomstige loggy's:

- Emoticons, het gebrek aan woorden.

- Wie betaalt de Dierenambulance eigenlijk en waarom?

- Het Vet-Verbod